Overprikkeling

O V E R P R I K K E L I N G

Er komen bij mij in de praktijk veel kinderen en volwassenen met een vorm van Autisme, HSP en/of hoogbegaafdheid.. of een combinatie hiervan. En eigenlijk allemaal hebben ze moeite met zich inpassen in de maatschappij. De maatschappij gaat namelijk razend hard voor gevoelige mensen die snel overprikkeld zijn. Misschien kun je een beeld visualiseren dat je aan de zijkant van de snelweg staat en dat er allemaal auto’s voorbij komen razen. Dit dan een groot gedeelte van de dag. Ze kunnen dit, voor hen razende tempo, dan ook niet bijbenen. Zelfs de aangepaste scholen zijn voor de meesten nog niet aangepast genoeg. Vaak hebben de leerkrachten geen idee wat er speelt bij een hooggevoelig of snel overprikkeld kind of hoe dit voelt. Dus zelfs op deze aangepaste scholen worden nog veel te veel neven activiteiten gepland, waardoor deze kids alsnog overprikkeld raken.

Er komt elke week een jongetje bij mij en vaak is hij zo moe van school, dat hij niet meer op zijn benen kan staan. Hij is dan letterlijk zijn balans kwijt en loopt wat te “zweven” omdat hij het anders niet meer kan handelen. Eigenlijk zijn een paar uurtjes school per dag al echt genoeg voor hem! Vorige week had hij vakantie en zag ik ineens een heel ander kind. Hij was vrolijk en blij en had een beetje energie. Tussen de pony’s in het zand kan hij heerlijk even aarden en tot rust komen. Meestal coach ik maar kort met hem, dan is het echt genoeg. Verder mag hij er gewoon zijn.

Ook doordeweeks begeleid ik ambulant een aantal dames die snel overprikkeld en snel moe zijn. Zij leven grotendeels geïsoleerd van de wereld, omdat deze gewoon te snel gaat. Voor een “leek” is het denk ik ook niet te begrijpen, maar deze kids en mensen zien dat anderen wel heel erg veel kunnen en dit is best confronterend. Zij zouden er ook graag gewoon bij willen horen, mee willen doen. Helaas gaat dit niet. En omdat er buiten zoveel prikkels zijn, moeten zij zich wel terugtrekken en soms zijn in huis de prikkels nog te erg. Ook binnen hoor je allerlei geluidjes, zoals spelende buurkinderen, een toeterende auto, het gezoem van een stekker in een stopcontact. Vaak staan de voelsprietjes ook altijd op aan en kunnen ze moeilijk tot rust komen. Ja, in de stilte van de natuur. Dat helpt wel.

Nu ben ik zelf ook heel hooggevoelig en raak ik ook wel overprikkeld, dus weet ik goed hoe het voor hen voelt. Ook ik kan maar beperkt “meedoen”.. dan moet ik me ook weer even terugtrekken. Ik weet nog dat ik heel lang geleden een relatie had.. als ik dan de kinderen naar bed had gebracht, moest ik eerst even tot rust komen.. de dag verwerken. Maar dan wilde mijn vriend aandacht. Dat ging dus niet. Elke keer mondde dit uit in een ruzie, omdat hij niet begreep dat ik echt even ruimte voor mezelf nodig had om tot rust te komen. Het is niet een “niet- willen”, maar een “niet-kunnen”. Je systeem zit op zo’n moment vol. Op zulke momenten raak je dus overprikkeld, wordt je overvraagd. Daarom is het ook heel belangrijk dat je duidelijk leert je grenzen herkennen en erkennen en deze te uiten naar andere mensen toe. Immers, zij zijn niet overprikkeld en zullen niet goed begrijpen wat er bij je speelt. En sommige mensen zullen het nooit begrijpen. Dat is dan jammer, maar helaas.

Mocht je heel lang overprikkeld zijn, dan raak je in een burn-out. Je systeem wordt uitgeschakeld. Je kunt weinig tot geen informatie meer verwerken. Wat weer kan doorwerken in je lijf, deze kan dan bijvoorbeeld flink pijn gaan doen, omdat je het elders niet meer kunt verwerken.

Hoe dan ook.. een lang verhaal. Wat deze kids & volwassenen nodig hebben, zijn mensen die hun begrijpen.. Hun de ruimte geven om er te zijn, zoals ze zijn. De hoeveelheid vragen en informatie die een ander persoon kan verwerken, kunnen zij niet allemaal verwerken. Zeker niet als de omgeving druk is. In rust misschien wel. En weet, dat ook zij er graag bij willen horen.

Liefs, Marieke